وارن کینگ در سال ۱۹۷۰ در مدیسون ، ویسکانسین متولد شد. او در شهر نیویورک زندگی و کار می کند. کینگ در سال ۱۹۹۲ با مدرک لیسانس مهندسی عمران از انستیتوی فناوری ماساچوست (MIT) و کارشناسی ارشد خود در رشته مهندسی سازه در دانشگاه استنفورد در سال ۱۹۹۳ فارغ التحصیل شد. پس از فارغ التحصیلی قبل از اینکه به صنعت نرم افزار برود ، به عنوان مهندس سازه کار می کرد. کینگ یک هنرمند خودآموز است و هیچ آموزش رسمی در هنر ندارد. او از سال ۲۰۱۳ یک هنرمند تمام وقت است. 

«کینگ» مهارت کار با کارتن را از زمانی که برای کودکانش با استفاده از جعبه‌های کهنه کاردستی درست می‌کرد به دست آورده است. او پس از گذشت سال‌ها ساخت ماسک، زره و اسباب‌بازی‌های کارتنی به ساخت آثار واقعی‌تری همچون چهره روی آورد. 

کینگ به عنوان پسر مهاجران چینی ، در حدود سال ۲۰۱۰ به دهکده اجدادی خود در چین بازگشت. در آنجا ارتباط خودش را به عنوان یک مرد چینی-آمریکایی با فرهنگ خانواده‌اش تشخیص داد. این تجربه کینگ را برانگیخت تا کاملاً خود را وقف هنر کند و این ارتباط با مردم و فرهنگ را کشف کند. او جستجو می کند تا درک کند که چگونه تأثیر ریشه های فرهنگی در برابر اثرات مهاجرت مقاومت می کند و می تواند در طول زمان و فاصله احساس شود. 

مجسمه های کینگ بر اساس داستان های شخصی منعکس کننده جنبه خاصی از رابطه او با نیاکان و فرهنگ است. آنها درباره مهاجرت اجداد وی یا رابطه او با پدربزرگ و مادربزرگ هستند. کینگ مجسمه ها را با برش و خم شدن صفحه می سازد. بسیاری از این آثار شامل تصاویر برش خورده و اعمال شده بر روی قطعات هستند. سپس به شکل ها یک جوهر قرمز با رنگ قرمز عمق داده می شود که از ظروف لاک چینی تقلید می کند در حالی که هنوز اجازه می دهد بافت مقوا قابل مشاهده باشد. 

«کینگ» معتقد است یکی از نکات جالب درباره استفاده از کارتن برای خلق مجسمه محدودیت‌هایی است که کارتن ایجاد می‌کند؛ چراکه با استفاده از چوب، سفال یا سنگ سهولت بیشتری برای شکل‌ دادن اشکال مختلف وجود دارد. اما با روشی که او برای ساخت مجسمه‌ها انتخاب کرده است، محدودیت‌هایی وجود دارد. برای مثال این هنرمند از دو قانون برای ساخت این مجسمه‌ها استفاده می‌کند : اینکه کارتن‌ها را نباید مچاله کرد و آن‌ها را به طور غیرطبیعی تا زد. این به آن معناست برای نشان دادن حالت‌های مختلف چهره فقط می‌توان تاحدی کارتن را به یک سمت خمیده کرد که با این کار امکان نشان دادن حالت‌های کروی و گرد چهره انسان وجود ندارد پس باید از روشی استفاده کرد که خطای دید باعث شوند بخش‌هایی از صورت کروی و گرد دیده شوند.