با مرحوم سیدمحمد ساجدی، سال ۷۵ در هنرستان هنرهای زیبای تهران آشنا شدم. او به ظاهر هنرآموز هنرستان بود و بنده هم اولین سالی بود که تدریس در هنرستان را تجربه می کردم. از همان ابتدا تفاوتهایش با سایر همکلاسی ها به شکل بارزی نمایان بود. از سن خودش خیلی بزرگتر بود و از آن مهمتر روح بزرگی داشت. مهمترین ویژگی سیدمحمد شخصیت محکمش بود. یک بچه مذهبی به واقع بسیجی که هر روز از قم میآمد تهران برای تحصیل هنر آن هم در محیط هنرستان هنر که اصلا سنخیتی با روحیات او نداشــت و حضورش در این جمع حکم جمع اضداد بود. ابتدا متعجب ام کرد که با چه انگیزه ای می آید؟بعد هم دو حالت را متصور بودم یا اینکه این علاقه و اشــتیاق به تحصیل هنر در کنار سختی های رفت وآمد به تهران و تنهایی اش در هنرستان به زودی پایان می یابد و یا رفته رفته همرنگ جماعت خواهد شد. دومی را بیشتر احتمال میدادم چون نمونه های دانشجویی آن را زیاد سراغ داشتم. ولی گذشت زمان نشان داد که ســید محمد نه آدم جا زدن بود و نه چون آفتاب پرست رنگ عوض می کرد. حالت سومی اتفاق افتاد و آن اینکه سیدمحمد در هنرستان ماند و این مقاومت اش تاثیرگذار هم بود. یادم میآید که زیرپله ای را در هنرستان تبدیل به نمازخانه کرد جهت اقامه نماز و بعد هم تعدادی از بچه ها که احتمال می دادم در ابراز عقاید خودشان در جمع خجالت میکشیدند با دیدن شخصیت محکم او همراهش شدند و نمازخانه بزرگتری مطالبه کردند و بدین شکل هنرستان صاحب یک نمازخانه شــد. بعد هم به هنرنمایی در نمازخانه مشغول شد و خلاصه نمازخانه ای ساخت دیدنی! در انجام تمرینات کلاس هم اعجوبه ای بود و ذهن و دستی قوی داشت و تقریبا کاری نبود که از عهده اش برنیاید. به واسطه حضور مستمر در اردوهای جهادی و سفرهایی که ایام تعطیلات نوروز به منطقه محروم بشاگرد داشت کارهای زیادی را تجربه کرده بود و در ساخت وساز و جوشکاری و برق و لوله کشی و کلا کارهای فنی ید طولایی داشت.
حتی خاطرم هست که یک سال برای نمایشــگاه آثار در هنرستان، خودش اقدام به ساخت قاب کارها کرد تا هزینة زیادی به بچه ها تحمیل نشود.
سیدمحمد را همه دوست داشــتند، با تمام تفاوتهایی که در ظاهر و باطن با او حس می کردند. علیرغم اینکه نسبت به اعتقاداتش و مسائل انقلاب بسیارغیرت داشت و اصلا کوتاه نمی آمد و تن به ســازش با آن محیط نمی داد ولی هیچوقت هم ندیدم سر نگاهش به همکلاسی ها حتی زمانی که رفتارشان واقعا آزاردهنده بود، از سر دلســوزی و شفقت نباشد.
ســیدمحمد از جنس ایمان بود و جهاد و یادآور بســیجیان دوران دفاع مقــدس و برایم یک معلم بود.
سیدمحمد ساجدی هنرمند جوان و فعال کشورمان،متولد ۱۳۵۹ بود و در ســال۱۳۹۷ در مسـیر بازگشت از راهپیمایی اربعین دچار ســانحه رانندگی شد و به همراه همسر و سه فرزندش به دیار باقی شتافت.
