نمایشگاه گروهی «لبه دید» جمعه ۲۱ مرداد ۱۴۰۱ در گالری «پروژه‌های آران» برپا شد.در بیانیه این نمیاشگاه آمده است: «این نمایشگاه بهانه‌ای است برای پرداختن به جنبه‌های مختلف دیدن و عیان کردن، به لبه‌های خاصی که هنرمندان برای ایستادن و نظاره  انتخاب می‌کنند. عیان کردن آنجه که معمولی است نظیر خاطرات کودکی و آنچه که باید معمولی باشد مثل شرکت در یک مسابقه فوتبال. پیچیدگی‌های دیدن و نادیدن و عدم تمایل به دیدن، بخشی از زندگی مدرن است و همینطور دغدغه‌ها و خاطراتی که در ذهن باقی می‌مانند و رد خود را بر روان انسان باقی می‌گذارند. هنر می‌تواند ما را وادار کند که مرزهای بیرونی محیط عادی پیرامونمان  را ببینیم و با وجود همه محدودیت‌های میدان بصری، در نهایت همه چیز قابل مشاهده می‌شود.

در آثار شورا ماجدیان، یادآوری و دسترسی از طریق به یاد آوردن یک لحظه، ساختاری رسمی و در عین حال تکمیل نشده را به همراه می‌آورد که همزمان می‌تواند نشان‌دهنده تضاد تجربه زندگی او باشد. جوهر آزادانه اجرا می‌شود - متوقف کردن آن دشوار است _ و وقتی خشک می‌‌شود ، سنگ‌مانند است و بافت سفت و سخت را روی کاغذ می‌سازد. به همین ترتیب، زخم‌های اجتماعی شوک‌آور به نسل‌های مختلف می رسد و تحمل پیامدهای آن دشوار است.

مریم امیرواقفی در تلاش برای آشتی دادن وضعیت خود به عنوان هنرمندی که خارج از کشور زندگی می‌کند، ورزش به ویژه تصاویر مربوط به ورزش را وسیله دست خود برای برای کاوش در مفاهیم مختلف قرار داده. دنیای هنر و ورزش آن‌چنان متفاوت از یکدیگر نیستند، در هر دوی آن‌ها، مخاطب می‌خواهد با ابر قهرمانی مواجه شود که مدام در حال دست و پنجه نرم کردن با رخدادهای دنیای پیرامون خود است.

آثار سارا سلیمانی قشقایی در رنگ و شوق وشور غوطه‌ور هستند و یادآور ماجراهای کودکی و بازیگوشی‌هایی که شبیه حرکت چرخ و فلکی ذهنی او هستند. بزرک شدن در سایه  چادرهای عشایر و به دور از نمای شهر، سبکی از زندگی بود که او به عنوان یک کودک شاهد آن بود. عشایر دیگر مانند گذشته کوچ نمی کنند.

نازگل نیری از حوزه واقعیت خارج می‌شود و با گذر از تصویر اشیاء و انسان به فضایی تعلیقی وارد می‌شود؛ جایی که در آن منظرهای تازه از حیات درونی نمایان می‌شود. حیاتی که مملو از عواطفی ظریف و ناشناخته‌اند که در قالب فرم بازنمایی می‌شوند. برای هنرمند هرچه فرم انتزاعی‌تر باشد گیرایی آن مستقیم‌تر و آشکارتر است.

نوشین ودائی کارزار خیر و شر، را به چالش می‌کشد و وضعیت انسان که در میانه برهوت در پی سراب‌های بی‌شمار سرگردان است. درنگی باید کرد، حال و احوال را باید در ذهن پروراند و چشم باز کرد پیش از آن که درختی که در شنزار روییده و زمزمه زیستن و ایستادگی کرده، از نفس باز بماند.»

علاقمندان می‌توانند برای بازدید از این نمایشگاه تا جمعه ۱۱ شهریور، روزهای دوشنبه تا جمعه از ساعت ۱۳ تا ۱۸ به آدرس: تهران، خیابان نوفل لوشاتو، کوچه لولاگر، پلاک ۵ مراجعه کنند.