هفته گذشته، سبد توت فرنگی وحشی ژان سیمئون شاردن (۱۷۶۱) در حراجی Artcurial به فروشنده آثار هنری نیویورک، آدام ویلیامز، به قیمت ۲۶،۸ میلیون دلار فروخته شد که برای این هنرمند یک رکورد محسوب می شود. بعد از این فروش، موزه لوور اگرچه بودجه کافی برای خرید نقاشی را در طول حراج را نداشت، اما تصمیم گرفت این نقاشی را بخرد، و با استناد به قوانین فرانسه، فروش آن را به این دلیل که یک گنج ملی است، مسدود کرد.

هنگامی که یک قطعه در فرانسه به عنوان گنج ملی اعلام شد، دولت می تواند فروش آن را به مدت دو سال و نیم مسدود کند. حرکت مشابهی در سال ۲۰۱۹ زمانی که اثر رامبراند The Standard Bearer (۱۶۳۶) قرار بود برای فروش عرضه شود، انجام شد. در مورد رامبراند، این نقاشی در نهایت به حراج نرفت و موزه‌ها در ابتدا از آن استقبال کردند.

اعلام یک اثر به عنوان گنج ملی اغلب در اروپا برای جلوگیری از فروش و صادرات قطعات مهم مورد استفاده قرار می گیرد.

در اسپانیا، جیمی بوتین، کلکسیونر پس از تلاش برای صادر کردن سر زن جوان پیکاسو (۱۹۰۶) به خارج از کشور پس از آنکه گنجینه ملی اعلام شد، درگیر مشکلات قانونی شد. سایر کشورها به سادگی صادرات بدون داشتن وضعیت گنجینه ملی را ممنوع خواهند کرد.

اخیراً بریتانیا صادرات پرتره اومایی اثر جاشوا رینولد (۱۷۷۶) را پس از بررسی صادرات بریتانیا ممنوع کرد.کمیته گفت که این کار "اهمیت برجسته" و "یک کار سیگنالی در مطالعه استعمار و امپراتوری، اکتشاف علمی و تاریخ اقیانوس آرام" است.

در مورد شاردن، موزه لوور باید بودجه ای برای خرید سبد توت فرنگی وحشی پیدا کند. در حالی که حداکثر قیمت قبلی این هنرمند ۸ میلیون دلار بود، این اثر یک مزایده عظیم را به خود جلب کرد. مشکل این است که آنها ممکن است بودجه نداشته باشند. بنا به گزارش روزنامه هنر، موزه حدود ۲۰ درصد از فروش بلیط را به بودجه خرید خود اختصاص می دهد و معمولاً می تواند سالانه حدود ۶ تا ۷ میلیون دلار جمع آوری کند.

حتی پس از چند سال، بعید است که برای خرید این نقاشی رکوردشکن به اندازه کافی سرمایه تولید شود. همچنین با توجه به کاهش تعداد بازدیدکنندگان در طی چند سال گذشته، آنها منابع کمتری در اختیار دارند.