به گزارش سایت مجله هنرهای تجسمی به نقل از ایرنا، آیین افتتاح یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران پس از ۶ سال وقفه عصر شنبه(۱۳ اسفند) با حضور عبدالرضا سهرابی مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس شورای سیاستگذاری دوسالانه، سلیمان سعیدآبادی دبیر این دوره از دوسالانه و جمعی از مسئولان و هنرمندان در موسسه فرهنگی هنری صبا فرهنگستان هنر برگزار شد.
فراخوان یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران به همت مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر و با همکاری دانشگاه‌ها و جامعه هنری ۱۵ شهریور در رشته‌های نگارگری، طراحی نگارگری، تذهیب و گل و مرغ منتشر شد.
این رویداد با هدف توسعه و اعتلای جایگاه نگارگری در ایران معاصر، ایجاد زمینه‌ای مناسب برای رشد و شکوفایی هنر نگارگری متناسب با حفظ و تداوم اصول بنیادین این هنر و حمایت از هنرمندان مستعد و خلاق این عرصه و شناسایی و معرفی استعدادها و قابلیت‌های برتر از سراسر نقاط کشور، معرفی آثار برجسته نگارگران معاصر، توسعه نگارگری در هنرهای ایران، ایجاد بستر مناسب برای رشد اقتصاد هنر نگارگری ایران در بخش‌های مسابقه (رقابتی)، مدعوین و مقالات علمی برگزار می‌شود.
ارکان یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری عبارتند از: رئیس شورای سیاستگذاری؛ عبدالرضا سهرابی (مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، اعضای شورای سیاستگذاری؛ پرویز حاصلی، میثم حسنخانی، سلیمان سعیدآبادی، محسن سیدمحمودی، امیر طهماسبی، لیلا عباسی، حسین عصمتی، خشایار قاضی‌زاده و سجاد محمدیارزاده، دبیر هنری دوسالانه: سلیمان سعیدآبادی.
در این دوره، ۲۲۱ اثر از ۱۵۲ هنرمند؛ در گرایش تذهیب، ۷۷ اثر از ۵۵ هنرمند، در گرایش طراحی نگارگری ۲۳ اثر از ۱۲ هنرمند، در گرایش گل و مرغ ۶۳ اثر از ۴۳ هنرمند و در گرایش نگارگری، ۵۸ اثر از ۴۰ هنرمند به نمایش گذاشته شده است. همچنین ۳۱ اثر نیز از هنرمندان مدعو به نمایش گذاشته شده است.
در یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران حضور چند نسل از نگارگران از هنرمندان پیشکسوت تا نسل جوان قابل توجه است. همچنین حضور گرایش‌های نوگرا و رویکردهای نوآورانه به این هنر اصیل و کهن، از ویژگی‌های چشمگیر این دوره به شمار می‌رود.
نمایشگاه یازدهمین دوسالانه ملی نگارگری ایران تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ دایر خواهد بود.
هنر نگارگری (مینیاتور) ۲۶ آذر سال ۱۳۹۹ در پرونده‌ای مشترک با ترکیه، جمهوری آذربایجان و ازبکستان در فهرست میراث جهانی ناملموس بشری قرار گرفت و به عنوان پانزدهمین میراث ناملموس ایران در یونسکو ثبت شد.
