به گزارش روابط عمومی مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری، نشست نقد و بررسی آثار حسین حبیبی هنرمند نگارگر که این روزها آثارش درگالری عالی حوزه هنری روی دیوار رفته با حضور عبدالله افراسیابی مدرس، پژوهشگر تاریخ فلسفه اسلامی و غرب و ارسطو جنیدی استاد دانشگاه در رشته زبان ادبیات فارسی برگزار شد.
عبدالله افراسیابی مدرس، پژوهشگر تاریخ فلسفه اسلامی و غرب در این نشست گفت: در دیالکتیک هستی و سیر تطور جهان و جامعه کسانی که توانستند آثار الهی در عرصه هنر ایجاد کنند، ماندگار شدند. من معتقدم در جهان هستی باید تغییر و تحولی ایجاد کرد و این فرآیند ارزشمند و انسان‌ساز و تاریخ‌ساز قبل از اینکه در رنسانس چهره نشان دهد و ادعای تمدنی داشته باشد در شرق زمین و قبل از تمدن یونان و رم، در زمانی که زرتشت ظهور کرد و در آثار متفکرانی چون ارسطو و افلاطون شکل گرفت.
وی ادامه داد: پیش از اینکه فرهنگ و اندیشه و چگونه اندیشیدن در غرب مطرح شود، می‌بینیم در آثار ارسطو و افلاطون از تعلیمات زرتشت صحبت کردند. ما در بحث تاثیر از فلسفه خود را بی‌نیاز از رگه‌های شفاف و برحق غرب نمی‌بینیم همانطور که امیرالمومنین می‌فرمایند در چکاچک اندیشه است که رشد و کمال پدیدار می‌شود.
هنر تحول‌آفرین و سازنده است
پژوهشگر تاریخ فلسفه اسلامی و غرب عنوان کرد: هنر به قدری قدسی و ارزشمند است که انسان از عظمت آن متعجب می‌شود و اگر دنبال هنر باشد یعنی دنبال غایت و اساس هستی باشد حتی اگر گرفتار لجنزار شود به شرط اینکه خود را بازیابد، ارزشمند است.
افراسیابی در سخنانش اظهار کرد: هنر تحول‌آفرین و سازنده است. بر همین اساس بد نیست که کسی «اتللو» بخواند یا با اثار ویلیام شکسپیر آشنا شود اما نباید آن را بت کند و اباهه‌گری را مطرح کند چراکه کسی که وارد وادی هنر می‌شود بعد از آن بحث اباهه‌گری را نظر نمی‌گیرد.
وی با تاکید بر اینکه هنرمند باید بازگشتی به خویشتن داشته باشد گفت: بشر نیاز به دیالکتیک و تاثیر و توجه دارد. او باید تمام مکاتب را مطالعه بررسی کند چراکه ما برای اینکه توحیدمان قوی شود، باید تمام مکاتب را بشناسیم. ما همیشه نیاز به این داریم که در مسیر تفکر و اندیشه سیر و سیاحت داشته باشیم و حرکت‌‍مان رو به جلو باشد. افراسیابی در پایان سخنان خود به ضرورت دوری هنرمند از غرور و استکبار پرداخت.
در بخش دیگر این نشست ارسطو جنیدی استاد دانشگاه در رشته زبان ادبیات فارسی با اشاره به دوستی ۱۷ ساله خود با حسین حبیبی عنوان کرد: آثار حبیبی دو حس را در من ایجاد می‌کند اول حس تفکر است و این ویژگی هنر خوب است که اثر هنری ما را از سروصدای عالم جدا کند و به مقام بالاتر برساند. به عبارتی هنر بزرگ انسان را وارد عالم قدسی می‌کند. من با نگاه کردن به آثار این هنرمند به اقلیمی می‌روم که امن است. به عبارتی تابلوهای حسین حبیبی من را یاد خدا می‌اندازد که حرمش امن است و هیچ اتفاق بدی در آنجا رخ نمی‌دهد.
حسین حبیبی نوری در قلم خود دارد
این استاد رشته زبان ادبیات فارسی با بیان اینکه هنرمند کسی است که پا به عرش می‌گذارد افزود: هنر را از صد دیدگاه می‌توان تعریف کرد. یکی از تعابیر هنر این است که هنر گزارش کاری است که به معراجی الهی و قدوسی رفته و گاه تبدیل به شعر و گاه تبدیل به نگارگری می‌شود. رئیسعلی دلواری تصویری دارد که فکر نمی‌کنم کسی به زیبایی حبیبی آن را تصویر کرده باشد. هنر نوری است که در وجود هنرمندی که متصل به خدا است تابانده می‌شود و اگر این اتصال از بین برود و گسسته شود فورا نور از هنرمند گرفته می‌شود. حسین حبیبی نوری در قلم خود دارد و صداقتی در اندیشه و مومن به آنچه می‌کشد است چراکه معراجی رفته و گزارش کاری دارد که سفر به عالم بالا را نشان می‌دهد.
هنرمند کیست؟
وی کار هنر را شستشوی روح دانست و اظهار کرد: هنری که نتواند تزکیه نفس کند هنر نیست. هنر آن است که وقتی آثار هنرمند را که متصل به عالم بالا است می‌بینیم از گناه کردن خجالت بکشیم. برخی اسم هنر را یدک می‌کشند و از هنر فن و تکنیک آن را می‌دانند و وجودشان صیقل نخورده است در حالیکه هنرمند کسی است که ما را با اثر خود به یاد خدا، خیر و پاکی بیندازد و از او بگوید. هنرمند کسی است که می‌گوید کل عالم عشق است و اگر عشق را نفهمیم نخواهیم دانست که ماجرا چیست. این عشق گاه در میهن، گاه در مادر، فرزند و گاه در هنر است و هنرمند آینه‌دار است.
جنیدی تاکید کرد: هنرمند کسی است که آینه جلوی روح افراد می‌گیرد تا ما را به خودمان نشان دهد. در این میان نگارگری خیلی مدیون ادبیات است چون نگارگران وصل به الست بوده‌اند بنابراین چنگ به دامن نظامی و فردوسی زده‌اند.
وی در پایان با اشاره به جایگاه هنر ایران، بیان کرد: هنر مانع انحرافات اجتماعی می‌شود. هنر، جواهر است و راه رسیدن به جواهر دوست داشتن و نگاه کردن است.
