خانوادهای که هر هشت عضو آن از پدر و مادر گرفته تا فرزندان، بدون هیچ نوع آموزش حرفهای نقاشی میکشند.
به گزارش سایت مجله هنرهای تجسمی، این خانواده هشت نفره بدون هیچ نوع آموزش حرفهای نقاشیهایی در سبک مدرن میکشند بدون آنکه خودشان از این موضوع مطلع باشند.
این خانواده که اغلب آنان سواد خواندن و نوشتن ندارند و فقط یک فرد این خانواده به صورت آکادمیک درس خوانده و دانشگاه رفته است، به صورت خودآموز و بدون آنکه خبر داشته باشند، نقاشیهایی مدرن میکشند؛ در سبکهای مختلف و به صورت کاملاً ذاتی. مادر خانواده به سبک «دفک» روی پارچههای بزرگ یکسری اشکال بدوی را به صورت نقاشی میدوزد و یکی دیگر از اعضای خانواده به سبک «کوبیسم» نقاشی میکند و هیچکدام نیز از این موضوع خبر ندارند.
تمام افراد این خانواده از اینکه میتوانند به چنین سبکهایی نقاشی کنند بیخبر هستند؛ به غیر منوچهر که تمام تلاش خود را کرده که این خانواده را به واسطه نقاشی، امیدوار به زندگی نگه دارد و همین فرد الان درصدد این است که با نقاشیهای اعضای خانواده نمایشگاهی در تهران برگزار کند تا این استعداد ذاتی بیشتر دیده شود.
«دفک» یک پارچه ۲ در ۲ سفید رنگ است که با پارچههای کوچک و رنگارنگ دوختهایی روی آن انجام میدهند و دو جای چشم انسان نیز روی آن باقی میگذارند. در واقع در روستاهای بختیاری از این پارچه برای شکار کبکهای کوهی استفاده میشود چراکه ذات کبکهای کوهی به صورتی است که با دیدن این پارچههای رنگارنگ توجهش جلب میشود و دقیقاً در همین زمان با استفاده از آن دو جای چشم با گلوله این کبکها را شکار میکنند.
مادر این خانواده یک دفک قدیمی در خانه دارد که در کودکی آن را دوخته و به نوعی سرچشمه استعدادها و هنر این خانواده است.
این خانواده برای اینکه بتوانند نقاشیهای خود را به نمایش بگذارند درگیر مسائل مالی هستند و صدها نقاشی خود را در زیرزمین منزلشان، روی دیوار یا کلاسور نگهداری میکنند.