Laymun یک فیلم کوتاه مشترک از کارگردانان کاترین پروسCatherine Prowse و هانا کوینHannah Quinn است.
در دریای وحشتی ناتمام که تمام اخبار ما را در برگرفته، درک یک احساس واقعی درباره یک بحران خاص در کنار بحران دیگر، دشوار است و به شکل ناامیدکننده‌ای، جای آن را بی حسی فرا گرفته است. مردم در کشورهای رنج دیده اغلب نمی‌توانند به چیزی بیش از آمار تبدیل شوند. دو زن فیلمساز موفق شده‌اند فیلمی فوق العاده جذاب بسازند که جنگ داخلی سوریه را از جنبه انسانی نشان می‌دهد و آن را به گونه‌ای به تصویر می‌کشد که تا پایان آن قلب شما پر از غم و امید می‌شود. LAYMUN با وسایل، دکورها و شخصیت‌هایی که همگی از کاغذ ساخته شده‌اند و از طریق استاپ موشن متحرک شده‌اند، داستان زنی سوری را روایت می‌کند که از باغبانی به عنوان راهی برای غلبه به آسیبهایی که بر زندگی‌شان وارد شده، استفاده می‌کند.
به طور غم انگیزی، LAYMUN اثری متمرکز بر زنی است که درحال پرورش گیاهی است و قدرت زن را در جنگی که بیشتر توسط مردان می جنگند، منتقل می‌کند. همین دیدگاه است که شاید فیلم را بسیار خاص‌تر می‌کند، در این که چگونه می‌توانیم جنبه‌ای از جنگ را ببینیم که معمولاً بررسی نشده است.در پس زمینه، کودکان گریان، دیوارهای سنگی ترک‌خورده و یک سکانس حمله هوایی به‌ویژه فریبنده را خواهیم دید که بسیار خوب کار شده‌است، فیلم بسیار زن محور است و در انتها با قرار گرفتن یک لیمو در کف دست یک دختر، ایمان به آینده مبهم جامعه را نشان می‌دهد.
پروس و کوین که در دوره آخر سال تحصیلی خود در مدرسه هنر کینگستون، تحصیل می‌کردند و درست در زمانی که محاصره حلب در سوریه در اوج خود بود، پس از تماشای مستندی در مورد آخرین فروشنده گل در حلب، از آن الهام گرفتند که داستان زنی را تعریف کنند که با انجام عملی دقیقا برعکس، از تخریب شهر خود جلوگیری می‌کند : کاشت درخت لیمو نه تنها زیبایی را به خانه های خراب بازگرداند، بلکه به جامعه خود نشان داد که امید به بقا و آینده پس از جنگ وجود دارد،"لیمو" بدون کم اهمیت نشان دادن هرج و مرج مناطق جنگی خاورمیانه، با ظرافت، حس خوش‌بینی ظریفی را در پایان فیلم نشان می‌دهد.
کارگردان این اثر می گوید:ما نمی‌خواستیم مسائلی را که در فیلم به تصویر می‌کشیم ساده‌تر کنیم و پایانی منظم و غیرواقعی ارائه دهیم، می‌خواستیم یک نکته امیدوارکننده ارائه دهیم. ما دریافتیم که ایده گرفتن یک دانه لیمو با قهرمان داستان در پایان، تعادل کاملی را برای شروع جدید احتمالی برای این شخصیت بیان می‌کند، اما در عین حال حسی از بی‌ثباتی را به همراه دارد: آیا لیمویی که در شهرش باقی می‌ماند، فرصتی برای تبدیل شدن به چیزی را دارد؟ می ماند، یا از بین می‌رود؟»
از نظر بصری، برخی از جنبه های انیمیشن کاغذی تقریباً خام هستند، اما به نوعی هنوز بسیار زیبا هستند. برای هر شخصیت، این دو نفر از خود و دوستانشان در حال انجام حرکات مختلف فیلم گرفتند، فریم ها را به صورت دیجیتالی جدا کردند، آنها را چاپ کردند و قبل از اینکه آنها را در هر صحنه ترکیب کنند، روی برش های کاغذ روتوسکوپی کردند. اثر یک منظره داستانی چند بعدی است که به نوعی هم ظریف و هم ظاهر خشن است.
این انیمیشن برنده بهترین انیمیشن مقطع کارشناسی و جایزه منتخب داوران در جوایز انجمن تلویزیونی سلطنتی 2018، همچنین یکی از برگزیدگان رسمی جشنواره فیلم کوچک بریتانیا بود. جشنواره انیمیشن منچستر، انگلستان؛ ST. جشنواره بین المللی فیلم لوئیس، ایالات متحده؛ جشنواره فیلم فویل، انگلستان
