سعی کنید تصور کنید وقتی تنها در ساحل ایستاده اید و به وسعت دریا نگاه می کنید و فکر می کنید "من می خواهم تا انتهای دریا بروم اما من فقط یک پسربچه هستم و در برابر دریا شکست خواهم خورد».
لاک پشت کوچک می داند که فقط کمی امید دارد، اما میلش از ترسش قوی تر است.

"از دست دادن فرزند" Eatliz یکی از تاثیرگذارترین ویدئوهایی است که تا به حال دیده ام. شاید از نظر زیبایی‌شناختی کامل نباشد، اما قدرت معناداری  دارد: خالص و جادو شده، اما همچنین بسیار مالیخولیایی و وحشتناک.


دریا منبع حیات در این سیاره است. اینجا جایی است که زندگی شروع شد و بعد از ناپدید شدن همه ما اینجا خواهد ماند.»
 این ویدئو یک تلاش شگفت انگیز از تکنیک استاپ موشن است که با شن و ماسه ساخته شده است. ۳۵ شب طول کشید (به‌علاوه چند روز در استودیو برای سکانس‌های نزدیک و سه بعدی) و مشکلات عمده کار با شن و ماسه به دلیل نحوه رفتار آن در سطوح مختلف رطوبت و رنگ تک رنگ و بافت پر سروصدا آن بود. برای این موضوع بصری، یووال و مراو ناتان تصمیم گرفتند با نورهای سخت کار کنند تا شبح عناصر را مشخص کنند.
شرایط مختلف شن، این دو نفر را مجبور کرده است که در استودیو برای «مدوزای آوازخوان» (که برای من ضعیف‌ترین بخش کار است) کار کنند. این استودیو که در امتداد لاک پشت های سه بعدی گرفته شده است (البته لاک پشت های ستاره ای که در آسمان می رقصند) تنها عکس هایی هستند که با پس زمینه دریا ترکیب شده اند.

همچنین تضاد زیبایی در ترکیب استاپ موشن و کلمه واقعی وجود دارد: در حالی که در دنیای شنی ما این حس درام و مبارزه برای بقا را داریم، کف موج لکه دار (ناشی از نوردهی طولانی برای عکسبرداری در شب)، ابر و تمام پس‌زمینه شهر به نظر می‌رسد که زندگی دیگری دارند، رویایی، دور از آنچه در کنار دریا اتفاق می‌افتد.
مثل بی اطلاعی کودکی که رویاهای لاک پشت کوچک را محقق می کند.