در جعبه ای عجیب و تاریک، گروهی از موجودات انسان نمای مسن با سر جعبه ای زندگی می کنند که به جای پا، ریشه دارند. بسیاری از این موجودات در خواب کاتاتونیک غرق شده‌اند و از هیچ چیز خارج از دنیای محرمانه و محصور خود آگاه نیستند.
اما یکی از آنها از بین جمعیت بیرون می آید و به هوش می آید. جوان و در حال رشد، این موجود شروع به ایجاد غوغای شادی می کند، اما با مخالفت و کینه بقیه ساکنان جعبه خود مبارزه می کند. اما پس از آن جوان شروع به مبارزه می کند، به دنبال راهی برای خارج از چارچوب است، اما در مقابل ظالم ترین نیروها قرار می گیرد.
انیمیشن کوتاه دوسان کاستلیچ، نویسنده/کارگردان/انیماتور، تمثیلی سورئال و در عین حال پرشور درباره لذت‌ها و خطرات عدم انطباق، فردی بودن و عبور از موانع به سطح جدیدی از آگاهی است.
روایت عبارت «خارج از جعبه» را می‌گیرد و آن را به روایتی عمیقاً تخیلی و هیپنوتیزمی تبدیل می‌کند که شبیه یک افسانه است. با این حال، یک نسخه تر و تمیز کودکانه از یک افسانه نیست: این فیلم در عوض شبیه داستان های پری اصلی اروپایی است که تاریک، از نظر روانی پیچیده و از نظر خشونت عاطفی، نگران کننده بودند.
تصاویر کابوس‌آمیز هستند، با تداعی‌کننده‌های گوشتی کدر و رنگ‌های تیره. اما رسا بودن موجودات و توجه به جزئیات - ایجاد شده در نرم افزار متن باز سه بعدی Blender - از سطح فنی و احساسی قابل توجه است و بینندگان را با ترکیبی قدرتمند از ژست، صدا و داستان سرایی جذب می کند.
علیرغم دنیای کلاستروفوبیکی که در فیلم به تصویر کشیده شده است، طنز و شادی مضحک وجود دارد، به ویژه هنگامی که موجود کوچکتر ،کودکانه و لجام گسیخته، خود را بیان می کند. موسیقی و طراحی صدا توسط Mateja Staric انجام شده و راه طولانی را برای ایجاد تضاد بین تلاش انطباق و فردگرایی جوان، و همچنین حفظ روایت در یک سرعت درگیرکننده به کار می‌برند.
با وجود ظاهر عجیب آن، شادی و روحیه بالای این موجود تازه ظهور بسیار شبیه به انرژی کودکان است و بینندگان نمی توانند ارتباط برقرار کنند. با این حال، «جعبه» واقعاً غم‌انگیز و دردناک می‌شود، زیرا کاراکتر تازه متولد شده بارها و بارها خم می‌شود و کوچک می‌شود،و با مکانیسم‌های خود جعبه مواجه می‌شود که ساکنانش را مطیع و در تاریکی نگه می‌دارد.
تماشای آن مبارزه تبدیل به استعاره ای قدرتمند از ظلم و انطباق می شود که همه ما با آن روبرو هستیم، خواه جعبه ای باشد که جامعه ما را در آن قرار می دهد و یا آنهایی که خود را در آن قرار می دهیم. تماشای مبارزه موجود در برابر جهانی تاریک و باریک دشوار است، اما در عین حال. همانطور که مخلوق کشف می کند، تا زمانی که شما می توانید جرقه ای از یک خود ضروری را احساس کنید، همیشه راهی به سوی نور وجود دارد.
