نیمکت اثر ریچ وبر(Rich Webber) به خاطر طنز، احساسات و دستاوردهای فنی و هنری‌اش که در قالبی بسیار فشرده و درحدود یک و نیم دقیقه اجرا شده مطمئناً این شایستگی را دارد که بررسی شود.
نویسنده این اثر احتمالا آن را با موضوع تقسیم کردن معرفی کرده است، اما در واقع به بهترین شکل ممکن با انتظارات ما بازی می‌کند.نیمکتی را در پارک می‌بینیم و یک پیکر آبی بزرگ و کاملاً انتزاعی که هنگام خوردن ساندویچ بر روی آن نشسته و آنجا را اشغال کرده است.کاراکتر کوچک و نازکی با همان تفاوت‌های ظریف رنگ از راه می‌رسد و افکت‌های صوتی به ما نشان می‌دهد که او گرسنه است. آیا "fatso" حاضر است وعده غذایی خود را با دیگری شریک شود؟
Bench بر تضادها متکی است. این مورد فقط در مورد بزرگ و کوچک بودن کاراکترها، چاق و لاغر، سیر و گرسنه بودن نیست، بلکه در مورد طراحی انتزاعی مجسمه های گلی و بتنی بودن نیمکت، درختان و علف های اطراف آن هم هست. این انیمیشن بدون هیچ دیالوگی، فقط با استفاده از تکنیک انیمیشن استاپ موشن و طراحی افکت صوتی ساخته شده‌است.، وبر، که بیشتر به خاطر کارگردانی مجموعه اصلی گوسفند شاون(Shaun the Sheep) شناخته شده، موفق می‌شود نه تنها مخاطبان خود، کودکان و بزرگسالان را شگفت زده و شوکه کند، بلکه آنها را بخنداند، دلهایشان را گرم کند و در مورد ماهیت انسان یک خوراک اندیشه هم بدهد.
