پرتره ماکس هرمان نیسه/ ۱۹۲۷/ رنگ و روغن روی بوم/ محل نگهداری: موزه Museum of Modern Art (MoMA) نیویورک

جورج گروس George Grosz در این پرتره، جزئیات خطوط، برآمدگی ها، عروق و سرخیِ سر و دست های دوستش ماکس هرمان نیسه را نشان می دهد و او را تقریبا در فاصله‌یی که دست به او می رسد ترسیم می کند. هرمان نیسه، شاعر و منتقد پیشگام نمایش، با گروس در همان سیاست، حس طنز و دیدگاه شکاکانه اش مشترک بود.

گرچه گروس به کاریکاتورهای شدیدا انتقادی از چهره های فاسد مشهور بود، این پرتره روی دیگر متفاوت این هنرمند را آشکار می کند، که توانایی او در کشیدن پرتره ی دوستش با همدلی و همدردی است. گروس با استفاده از یک پالت نرم تر صورت دوستش را در حالت متفکر می کشد که شاید بازتاب وصف هرمان نیسه از احساس «کاملا در خانه بودن» در آتلیه‌ی گروس است.

هنرمند و سوژه اش ساعات زیادی را در آن جا می گذراندند، نشست هایی که حاصلش بیش از ۳۰ سیاه قلم مقدماتی برای این پرتره بود. گروس ویژگی های متمایز دوستش را –پشت قوز و سر بی مو- بدون واپیچشی distortion  که خاص اکسپرسیونیست هاست، نقش می کند. به جایش، چنین نقش و نگارها می ماند برای مبلمان وارونه و گل و بوته در پسزمینه‌ی نقاشی.

جورج گروس، نقاش و عکاس اهل آلمان و از هنرمندان برجستهٔ جنبش‌های دادا و عینیت نو در دوره جمهوری وایمار بود. او بیشتر به‌خاطر طرح‌های کاریکاتوری از زندگی در برلین و فتومونتاژهای دادائیستی‌اش شناخته می‌شود.