گیتاریست پیر/ پابلو پیکاسو/ ۱۹۰۳و ۱۹۰۴/ رنگ و روغن روی بوم/ ۱۲۲.۹ × ۸۲.۶ سانتی متر/ موسسه هنر شیکاگو

 گیتاریست پیر The Old Guitarist  نقاشی رنگ و روغن اثر پابلو پیکاسو است که در اواخر سال ۱۹۰۳ و اوایل ۱۹۰۴ آن را به تصویر کشیده‌است. پیرمرد نابینا و نحیف با لباسی مندرس بر روی گیتار خود قوز کرده و آن را در یکی از خیابان‌های بارسلونا در اسپانیا می‌نوازد. این اثر که در دوره آبی پیکاسو خلق شده، محدودیت پالت پیکاسوبه رنگ های سرد را به خوبی نشان می دهد.

بخشی از تابلو

فرم های مسطح، مضمون عاطفی موضوع و پریشانی حالی و بینوایی نوازنده نابینا، منعکس کننده مبارزه شخصی و همدردی پیکاسوی بیست و دو ساله با مصیبتِ ستمدیدگان است. در واقع، زمانی که او به ‌تازگی به‌عنوان یک هنرمند شروع به کار کرده بود، با تراژدی‌ها، شکنندگی عاطفی و فقر زیادی روبرو شد که آشکارا بر کار او تأثیر گذاشت. مانند بسیاری از هنرمندان، پیکاسو بسیاری از احساسات خود را به آن چه که اولین مجموعه آثار پیشگام او در نظر گرفته می شود، هدایت کرد که به آن دوره آبی می گویند.

بخشی از تابلو

پیکاسو استفاده از رنگ آبی را برای انتقال درد و مهجوریتی که در آن زمان احساس می کرد، انتخاب کرد. در طول دوره آبی، پیکاسو همچنان افراد مطرود را موضوع نقاشی های خود نشان می داد.

پیکاسو کاملا درک می کرد فقر چه معنایی دارد، چرا که تمام سال ۱۹۰۲ را در بی پولی به سر برد. به گفته برخی، پیکاسو از پیرمرد به عنوان موضوع اثر هنری خود برای نمایش زندگی در انزوا استفاده می کند که اغلب هنرمندان آن را تجربه کرده اند. اگرچه موسیقی و هنر معمولا مقولاتی هستند که انسان ها را گرد هم می‌آورند، اما این عناصر به بارهایی تبدیل می‌شوند که هنرمندان را از بقیه جهان منزوی می‌کنند. و با این حال، با وجود انزوا، گیتاریست برای بقای خود به آن وابسته است. به این ترتیب، گیتاریست قدیمی نه تنها برای نشان دادن انتقاد پیکاسو از جامعه، بلکه به عنوان استعاره ای از وجود انسان نیز ساخته شد.