در نیمه دوم قرن ۱۷ میلادی، «سلطان محمد چهارم» عثمانی، از نفوذ روسیه تزاری در ناحیه قفقاز و همین طور حرکات نیروهای کازاک (قزاق) در اوکراین امروزی نگران بود و طی چند سال، دو بار با روسیه وارد جنگ شد.
امپراتوری عثمانی در جنگ اول پیروز شد و نیروهای روسی را قتل عام کرد. در جنگ دوم، در نهایت هر دو طرف طی عهدنامه «باغچه سرای» (۱۶۸۱) توافق کردند تا اوکراین را بین خود تقسیم کنند.
در جریان اولین جنگ، «سلطان محمد چهارم» به «ایوان سیرکو» (Ivan Sirko) رهبر قزاق های «زاپاروژی» (ناحیه ای در مناطق مرکز اوکراین امروزی) نامه ای می نویسد و به آن ها دستور می دهد که داوطلبانه تسلیم شوند.
این نامه چند خطی پر است از القاب خودستایانه «سلطان محمد چهارم»: برادر خورشید و ماه، نایب السلطنه خداوندگار، پادشاه پادشاهان، امین منصوب خداوند، پادشاه و حاکم مقدونیه، بابل، اورشلیم و مصر، نگهدار و متولی مقبره عیسی مسیح و…
گفته می شود که قزاق های «زاپاروژی» هم پاسخی تحقیر آمیز و سراسر توهین به امضای «ایوان سیرکو» می نویسند و القاب استفاده شده وی را به استهزا می گیرند.
این داستان واقعی/خیالی را نقاش برجسته روس، «ایلیا رپین» (Ilya Repin) به تصویر کشیده است.

قزاق ها دور هم جمع شده اند و در انتخاب کلمات توهین آمیز مشارکت می کنند. «ایوان سیرکو» رهبر قزاق ها پشت کاتب باشی نشسته و پیپ می کشد.
کشیدن این نقاشی ۱۱ سال به طول انجامیده و در سال ۱۸۹۱ به پایان رسیده. «الکساندر سوم،» تزار وقت روسیه، این نقاشی را به مبلغ ۳۵۰۰۰ روبل (معادل هزار دلار امروز) می خرد. این مبلغ، در زمان خود، بالاترین مبلغی بوده که برای یک نقاشی روسی پرداخت شده است.

این نقاشی در ابعاد تقریبی ۲ در ۳.۵ متر، در موزه دولتی روسیه در سنت پترزبورگ نگهداری می شود.