«هنر مدرن» نوشته دیوید کاتینگتون، راهنمای روشنگری است که توسعه، مضامین و اهمیت هنر مدرن را بررسی می‌کند. این کتاب که به عنوان بخشی از مجموعه «معرفی های بسیار کوتاه» انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شده است، با هدف ارائه‌ی یک مرور مختصر و در عین حال جامع از موضوع، آن را به نقطه‌ی شروع ایده‌آلی برای کسانی که تازه وارد این رشته شده‌اند تبدیل می‌کند.
دیوید کاتینگتون، مورخ و استاد برجسته هنر، تخصص خود را در این حجم فشرده به خوانندگان ارائه می‌کند و روایتی روشن و جذاب را به خوانندگان ارائه می‌دهد که سیر تحول هنر مدرن را از منشأ آن در اواخر قرن نوزدهم تا جلوه‌های متنوع آن در قرن بیستم و اوایل قرن 21 نشان می‌دهد. نوشته‌های او هم آموزنده و هم تفکر برانگیز است و خوانندگان را تشویق می‌کند تا زمینه‌های فرهنگی و تاریخی گسترده‌تری را که هنر مدرن را شکل داده‌اند، در نظر بگیرند. این کتاب با تعریف معنای «هنر مدرن» آغاز می‌شود، اصطلاحی که طیف گسترده‌ای از سبک‌ها، جنبش‌ها و شیوه‌هایی را در بر می‌گیرد که در واکنش به تغییرات اجتماعی، سیاسی و تکنولوژیکی دراماتیک دوران مدرن پدیدار شدند. کاتینگتون توضیح می‌دهد که هنر مدرن با گسست از فرم‌ها و قراردادهای سنتی، پذیرش آزمایش و نوآوری و تمرکز بر درک و تجربه فرد از جهان مشخص می شود.
.png)
جیمز روزن کوییست/ اف ۱۱۱/ بخشی از اثر/ ۱۹۶۵/ صفحه ۱۴۳
نویسنده خوانندگان را از طریق جنبش‌ها و نقاط عطف اصلی که هنر مدرن را تعریف کرده‌اند، از امپرسیونیسم اواخر قرن نوزدهم و پست امپرسیونیسم شروع می‌کند. او به این موضوع می‌پردازد که چگونه هنرمندانی مانند کلود مونه و ونسان ون گوگ تکنیک‌ها و دیدگاه‌های مرسوم را به چالش کشیدند و زمینه را برای تغییرات بنیادینی که در پی خواهد داشت ایجاد کردند. این روایت سپس به اوایل قرن بیستم می‌رود و ظهور جنبش‌های آوانگارد مانند کوبیسم، فوتوریسم، اکسپرسیونیسم و سوررئالیسم را پوشش می‌دهد. کاتینگتون تحلیل‌های روشنگرانه‌ای از شخصیت‌های کلیدی مانند پابلو پیکاسو، واسیلی کاندینسکی و سالوادور دالی ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه آثار آنها منعکس‌کننده و واکنشی به فضای اجتماعی و سیاسی پرآشوب آن زمان است.
جودی شیکاگو/ مهمانی شام/ ۱۹۷۹ / صفحه ۱۰۶
او همچنین تأثیر جنگ جهانی اول و دوم را بر توسعه هنر مدرن بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه هنرمندان با مضامین تخریب، جابجایی و جستجوی معنای جدید دست و پنجه نرم می‌کردند. یکی از نقاط قوت رویکرد کاتینگتون توجه او به ابعاد جهانی هنر مدرن است. او تأکید می‌کند که هنر مدرن یک پدیده منحصرا غربی نیست، بلکه با تبادل پویای ایده‌ها و تأثیرات در فرهنگ‌ها و مناطق مختلف شکل گرفته است. این دیدگاه جهانی به‌ویژه در بحث‌های او درباره مشارکت هنرمندان آمریکای لاتین، آفریقایی و آسیایی در قانون مدرنیسم مشهود است. کاتینگتون علاوه بر پوشش جنبش‌ها و هنرمندان عمده، به سوالات نظری و فلسفی گسترده‌تری می‌پردازد که هنر مدرن را شکل داده‌اند. او به بررسی مفاهیم در حال تغییر در مورد اینکه هنر چیست و چه کاری باید انجام دهد، می‌پردازد و بررسی می‌کند که چگونه هنرمندان مدرن مرزهای سنتی را به چالش کشیده‌اند و رابطه بین هنر و جامعه را بازتعریف کرده‌اند. این شامل بحث در مورد نقش هنرمند، تأثیر فناوری‌ها و رسانه‌های جدید و شیوه‌هایی است که هنر مدرن با سیاست و مسائل اجتماعی درگیر شده است.
ولادیمیر تاتلین/ یادمان بین الملل سوم/ ۱۹۲۰ / صفحه ۳۳
در خاتمه، «هنر مدرن» نوشته دیوید کاتینگتون کاوشی موجز و در عین حال کامل در مورد توسعه و اهمیت هنر مدرن است. نویسنده با ترکیب روایت تاریخی با تحلیل انتقادی، درک جامعی از جنبش‌ها، هنرمندان و ایده‌هایی که هنر مدرن را شکل داده‌اند در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد. این کتاب منبع ارزشمندی برای هر‌کسی است که به دنبال درک پیچیدگی‌ها و نوآوری‌های هنر مدرن است و پایه محکمی برای مطالعه بیشتر و درک این دوره دگرگون‌کننده در تاریخ هنر ارائه می‌دهد.
