شاعر فقیر، کارل اشپیتسوگ، رنگ و روغن روی بوم، ۱۸۳۹ میلادی

تابلوی شاعر فقیر اثر کارل اشپیتسوگ Carl Spitzweg هنرمند آلمانی است.این نقاشی که شوخ‌طبعی شاعر هم از آن پیداست، حال و هوای جالبی دارد. در این اثر یک شاعر آشفته‌حال را در یک اتاق زیرشیروانی می‌بینیم. چتری ظاهرا آویزان است تا جلوی تراوش آب باران از سقف فرسوده را بگیرد. کتاب‌های کهنه، بسته روزنامه‌ها و لباس‌های مندرس در جای جای اتاق پراکنده‌اند. شاعر پری را به دهان گرفته و با یک دستش علامت هیچ را نشان می‌دهد.این اثر در سال ۱۸۳۹ کشیده شده است.هیتلر این نقاشی را بسیار دوست داشت.

در سال ۱۹۷۶ این نقاشی توسط هنرمند طراحی صحنه از گالری ملی برلین دزدیده شد. این هنرمند که اولای نام داشت کارش را یک اقدام سیاسی قلمداد کرد و نقاشی را به دیوار خانه محقر یک خانواده ترک مقیم در آلمان آویزان کرد.

بعد از آن او بی‌درنگ به موزه تلفن کرد و به سرقت اعتراف کرد و به سیاسی بودن عملش اشاره کرد.

نقاشی بازگردانده شده، اما در سال ۱۹۸۹ بار دیگر و این بار توسط شخصی دیگری سرفت شد و تا به امروز دیگر از آن خبری نیست.

این نقاشی همدلی بسیاری را در قرن نوزدهم برانگیخت که تاکنون ادامه دارد. جذابیت آن تقریبا از این حقیقت برمی خیزد که زندگی روزمره را با آرمان گرایی در هم آمیخته است؛ مخاطب هر دو را به خوبی می بیند. این حس نزدیکی و صمیمیت، بسیار لذت‌بخش است. زیرا به ما اجازه می دهد خود را درون تصویر و در محل زندگی شاعری مجسم کنیم که در حال انجام کاری است که به آن عشق می ورزد. این حس آرمان گرایی بسیار جذاب نیز هست، زیرا اشاره به نوع متعادل تر و زیباتر از واقع گرایی خشن و بی رحمانه دارد. هیچ چیز جدی نیست؛ مشکلات می توانند فعلا منتظر بمانند. با نگاه کردن به این تابلو در می یابید که زندگی در رویاها واقعا امکان پذیر است.