جوان با جام و دفتر، منسوب به محمد قاسم، اصفهان، سده هفدهم ترسایی، گواش آبرنگ و طلا بر روی کاغذ، مزایده کریستی
محمد قاسم سراجای نقاش، نگارگر، شاعر، خطاط و موسیقیدان صفوی قرن یازده قمری (احتمالا ۹۶۵ قمری تا ۱۰۴۰ قمری) یا هفده میلادی است. در تذکرهٔ نصرآبادی اینگونه از او یاد شده: «سراجای نقاش، محمدقاسم نام دارد. در فن نقاشی زرنشان به مرتبهای است که رخسار زرافشان سیم وشان را در عرق شرم دارد و از اثر تردستی اش، از ابر تصویر گوهر میبارد.
در کوی اهلیت خانه دارد و در گلشن آدمیت و نامرادی سیار است. در اصفهان پیوسته با موزونان محشور و از نمک صحبتش بزم عزیزان پرشور است. تتبع بسیار از متقدمین نمود. در امتیاز سخن طبع اش خالی از دقت نیست. فکر شعر هیچگاه نمیکند. این چند بیت را بدیهه گفته، جهت یادآوری داخل این صحیفه نمود، رباعی:
امروز نداند کسی اندازه ٔ ما،
کس را نبود خیر ز شیرازه ٔ ما،
خواهد گشتن بلند بعد از مردن،
چون کرم سفیدمهره آوازه ٔ ما
