ارزش های شخصی/ 1952/ رنگ و روغن روی بوم/ 77.5 در 100 سانتی متر/ مجموعه موزه هنرهای مدرن سانفرانسیسکو SFMOMA

ایجاد تغییر عمدی در مقیاس طبیعی، در کارهای نقاشی، بسیار معمول است. در نقاشی های مذهبی، بسیاری از نقاش ها به عمد ابعاد پیکره مسیح یا مریم عذرا را بزرگ تر نشان داده اند تا بر اهمیت فلسفی یا مذهبی آن ها بیفزایند.

اما برخی از نقاشان، تغییر در مقیاس را عمدا برای سردرگم کردن یا برانگیختن کنجکاوی ما به کار می گیرند نه روشن کردن نکته اصلی و محوری. سورئالیسم، شکلی از هنر بر بنیانِ ضد و نقیض یا تصویرهایی است که نمی توان در قالب عبارات منطقی تبیین شان کرد. هنرمندانی که به این شیوه کار می کنند، دنیای غیرمنطقی رویا یا کابوس- عناصر تشخیص دادنی در وضعیت های غیر ممکن- را به نمایش می گذارند.

نقاشی اسرارآمیز "رنه مگریت" به نام "ارزش های شخصی" بیننده را به کمک آشفتگی در مقیاس ها به چالش فرا می خواند. عناصر گوناگون در این نقاشی به سادگی شناخته می شوند، ولی همگی با ابعادی نادرست و نسبت های عجیب و غریب با یکدیگر نشان داده شده اند. آیا نقاش در این جا یک شانه، فرچه، قالب صابون و دیگر اشیای بزرگ نمایی شده تا حد غیرممکن را نشان می دهد یا آن که این اشیاء به اندازه ی عادی خود هستند، ولی در یک خانه عروسکی چیده شده اند؟ هیچ یک از این دو توضیح، منطقی به نظر نمی رسد.

هر تغییر در مقیاس می تواند به عنصری از خیال پردازی تبدیل شود، مانند آن درِ کوچک در داستان آلیس در سرزمین عجایب، که آلیس نمی تواند از آن بگذرد تا آن که خودش را آن قدر کوچک می کند که این کار برایش ممکن می شود.

تهیه و تنظیم: نرگس صاحب‌اختیاری