مراسم شام آخر/ 1955/ سالوادور دالی/ رنگ و روغن روی بوم/ نشنال گالری واشنگتن

تابلوی "مراسم شام آخر" تابلویی با موضوع مذهبی است که به واسطه ترکیب بندی مخصوصش از دیگر آثار سالوادور دالی جدا می شود.

شهرت دالی از اواخر دهه 1920 تا اواسط دهه 1940 به خاطر استفاده از سبک سوررئالیستی او و تصاویری رویایی فرویدی اش بود.

"مراسم شام آخر" که در سال 1955 خلق شد، همزمان مذهبی و واقع گرایانه است. بر خلاف تابلوهای قبلی دالی که صخره های فرسوده و ناهموار کاتالونیا را نشان میدادند، پس زمینه اثر منظره ای ساده است از ساحل کاتالان در شمال شرقی اسپانیا که خلیج پورت لیگات را به تصویر می کشد.

در اواخر دهه 1940، بازگشت دالی به تصویرسازی مسیحی و ارزش‌های سنتی، تحت تأثیر سه عامل قرار گرفت: تأثیرات ویرانگر جنگ داخلی اسپانیا و جنگ جهانی دوم، علاقه دوباره او به هنر کلاسیک، و ارزیابی مجدد اصول روان‌شناختی فروید پس از ملاقات با این روانشناس در سنین پیری.

یکی از تاثیرات کلاسیک که می شود در این تصویر به آن اشاره کرد حالت موهای نمازگزاران، فرم خمیده بدن ها و رنگ سفید و درخشان عبای آن هاست که از"فرانسیسکو زوبَرَن" Francisco de Zurbarán نقاش اسپانیایی به وام گرفته است.

رنسانس بزرگ ایتالیا در اوایل دهه 1500 منبع اصلی دیگر کلاسیک گرایی دالی بود. حالت پیش زمینه و مناظر پس زمینه، نوع قرار گرفتن مردان در اطراف میز به طورمتقارن، دقیقا در دو طرف مسیح (ع) به صورت آینه وار تکرار شده است. علاوه بر این ابعاد تصویر بر اساس نسبت های پیچیده ریاضی که توسط دانشمندان رنسانس محاسبه شده، ترسیم شده است.

دالی با تکیه بر این الگوی هندسی، پس از اتمام کار بعد از نه ماه درباره تابلو این گونه توضیح داد:

من می خواستم لحظه ای نورانی و فیثاغورثی را بر اساس اعداد آسمانی وعدد دوازده تحقق بخشم: دوازده ساعت از روز، دوازده ماه از سال، دوازده پنج ضلعیِ دوازده وجهی،  دوازده نشانه زودیاک در اطراف خورشید و دوازده حواری در اطراف مسیح.

تهیه و تنظیم: نرگس صاحب‌اختیاری