ایستگاه قطار/ ادوارد مانه/ رنگ و روغن روی بوم/ 1873 میلادی/ نشنال گالری واشنگتن
ایستگاه سن لازار، بزرگ ترین و شلوغ ترین ایستگاه قطار پاریس، در این نقاشی دیده نمی شود. پیشرفت در فناوری صنعتی و سفر با قطار در سال 1873 میلادی، به صورت یک پس زمینه نامریی در تابلو دیده می شود. بخار سفید رنگی از قطاری که عبور کرده است، پشت فضای محصور دیده می شود. حضور دو مدل در نقاشی حالتی معماگونه دارد.
زنی که کتاب می خواند؛ ویکتورین مورنت، مدل مورد علاقه مانه است و دختر، فرزند یکی از دوستان نقاش بود که به مانه اجازه داد از فضای باغ شخصی اش برای خلق تابلوی "ایستگاه راه آهن" استفاده کند.
تضاد بین دو مدل، ترکیب بندی تابلو را چشمگیر کرده است. دختر بچه ای با لباسی سفید که با پاپیون آبی تزئین شده است و زنی با لباس آبی تیره که با تور سفید تزئین شده است. یکی با موهایی که با یک روبان سیاه باریک بسته شده است و دیگری با گیسوهای باز زیر کلاه سیاه. دختری که ایستاده و به قطارها و ساختمان‌های ناشناس در پس‌زمینه نگاه می‌کند و دیگری بزرگسالی نشسته که به جلو خیره شده تا مستقیماً با بینندگان روبرو شود.
