جوهرِ زمان/ موزه گوگنهایم بیلبائو/ 1994-2005

"ریچارد سِرا" Richard Serra مجسمه سازِ آمریکایی، در سبک مینی مالیسم فعالیت می کند. آثار او بر پایه سادگی بیان و روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی بنیان گذاشته شده است. سِرا با مجسمه‌های عظیم ساخته شده از ورقه‌های فلزی  مشهور شده است.

کارهای اولیه سِرا بر مواد صنعتی مثل فولاد و سرب که در دوران نوجوانی در کارخانه فولاد با آنها کار کرده بود، متمرکز بود. از زمانی که جنبش مینی مالیست، شروع شد آثارش به خاطر شکل فیزیکی شان از نظر اندازه و وزن مشهور شد.

سِرا به دلیل داشتن دیدگاه های نو و احداث مجسمه هایی در فضاهای شهری یکی از مطرح ترین هنرمندان مجسمه ساز پیشرو در نیمه دوم قرن بیستم محسوب می شود.

کارهای اولیه سِرا،  آبستره Abstract بودند. او معتقد به هنر فرایندی بود. جنبشی که عقیده داشت محصول نهایی کار هنری در درجه ی دوم اهمیت است و این که فرایند و جریان کار هنری از جمله جمع آوری مواد، مرتب کردن، تطبیق دادن، آمیختن و شکل و نقش دادن بنیانی ترین هدف است.

کارهای اولیه او سرب های مذابی بودند که بر دیوار نمایشگاه پرتاب می شدند. او سپس شروع به کار با ورقه های بزرگ فولاد کرد. این کارهای او معمولاً روی زمین افراشته می شوند و تأکید بر وزن و طبیعت مواد تشکیل دهنده آن را دارند. او همچنین با این کارها رابطه ی بین قطعه ی هنری، مکان و بیننده را کاوش می کند.

جوهرِ زمان/ موزه گوگنهایم بیلبائو/ 1994-2005

قطعه های فولادی در فضاهای باز چنان طرح ریزی شده اند که به مرور زمان تحت تأثیر فرایند اکسیداسیون واقع می شوند و بعد از گذشت هشت تا ده سال رنگ فولاد به یک رنگ ثابتی تبدیل می شود که در طول حیات مجسمه تقریباً ثابت می ماند.

کار سِرا محدود به ساخت احجام فولادینش نبوده و او در کنار ساخت ویدئو آرت، ویژگی‌های اساسی مجسمه‌‌هایش، از جمله تأکید بر کارماده و فرآیند، فرم‌های وسیع و بزرگ‌مقیاس، و واگشایی و فروبستگی فضا را در طراحی‌هایش نیز آزموده است. در واقع طراحی او راهی است برای اندیشیدن به مجسمه، یا سایه‌ی دوبعدی مجسمه است پیش از تجسد فولادی‌اش!

از سال ۱۹۷۱ که او از غلطک سیاه (ترکیب رنگ‌روغن، موم و رنگدانه) برای طراحی‌هایش استفاده کرد، رنگ سیاه به عنوان مشخصه‌ی غالب آثار او شناخته شد. از نظر او، رنگ عاملی بسیار اغواگر در هنر است، اما دلایل این اغواگری همواره صحیح نیست. حتی آثار فولادی او نیز پیش از نصب یا انتقال به نمایشگاه مراحل اکسیداسیون را طی می‌کنند تا رنگ‌شان ثابت شود. این رویکرد به رنگ نشان می‌دهد که برای این هنرمند رنگ جزئی از طرح نیست؛ چرا که به زعم خودش رنگ امری ساختاری نیست و ساختار دقیقاً همان چیزی است که سرا به دنبال آن است.

آثار سِرا نوع خاصی از طراحی را دنبال می‌کند که توصیف آن منوط به شناخت تجارب فردی است. سِرا در استفاده‌ی خود از ماده به صورت بردارهای خطی، خط و انواع مرزها شیوه‌ی مشترکی را با هنر انتزاعی پی می‌نهد. شیوه‌ای که می‌توان آن را اهمیت دادن به خط یا طراحی به تنهایی قلمداد کرد. این شیوه در هنرمندان پست‌مینی مالیسم مشهود است.

تهیه و تنظیم: نرگس صاحب‌اختیاری